Narodowe Czytanie 2021

Narodowe Czytanie 2021

Oby nie być jak Dulska – takie przesłanie płynie z dramatu Gabrieli Zapolskiej „Moralność pani Dulskiej”. Oby nie być fałszywie moralnym, fałszywie pobożnym, fałszywie dobrym. Tegoroczne Narodowe Czytanie – mimo iż przebiegało w niezwykle miłej atmosferze – skłaniało wszystkich uczestników do refleksji.

Uroczystość odbyła się 6 września w Dworku w Miętnem. Naszą szkołę reprezentowali uczniowie z klasy II a: Karolina Zając, Karolina Zackiewicz oraz Jan Garwoliński pod kierunkiem polonistki Agnieszki Żak. Uczniom naszego liceum przypadło w udziale „otworzyć” dramat, ponieważ wystąpili jako pierwsi, odczytując trzy początkowe sceny. Spotkaniu jak zawsze towarzyszyło wiele uśmiechów, miłych komentarzy, podziękowań.

,,Na to mamy cztery ściany i sufit aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział”. Podczas dzisiejszego spotkania próbowaliśmy odpowiedzieć sobie na pytanie – Czy powyższe słowa z lektury ,,Moralność pani Dulskiej” są aktualne również dziś? Doszliśmy do wniosku, że problem przedstawiony w książce jest wciąż aktualny. Nieustannie obserwujemy etos, prawość i przyzwoitość „na pokaz”. Dulszczyzna jest niebezpiecznym zjawiskiem, który z biegiem lat wcale nie zanika, a nadal odbija się szerokim echem w życiu społeczeństwa. Jesteśmy wdzięczni za miło spędzone popołudnie, ale także żywą lekcję przestrzegającą nas przed fałszywą moralnością.

Karolina Zając

„Moralność Pani Dulskiej” to tytuł bardzo ciekawy oraz niezwykle aktualny. Słuchając dzieła, z uwagą śledziłem losy głównych bohaterów, nie mogąc oprzeć się wrażeniu, iż forma dramatu jest niezwykle podobna do popularnych paradokumentów – można wręcz wysunąć teorię, iż są one inspirowane dziełem Zapolskiej. Również porusza aktualne tematy, pozostaje blisko prawdziwego życia, przedstawia wydarzenia realne. Słuchanie więc „Moralności pani Dulskiej” jest przyjemne, lecz skłania też do głębokich refleksji. Chociaż charakter, zachowanie i moralność Dulskiej wydają się mocno przesadzone, to kto z nas nigdy nie udawał innego niż jest? Kto nie wybielał się i nie udawał świętego? No właśnie….

Jan Garwoliński